47-YAKINDA TOPLUMLARI HEZİMETE UĞRAYACAK

47-YAKINDA TOPLUMLARI HEZİMETE UĞRAYACAK

 

Yüce Rabbimiz Kamer Suresinin 45-46’ıncı ayetinde:

سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ . بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ

"Yakında o toplum hezimete/ bozguna uğrayacak, arkalarını dönüp kaçacaklar! Dahası kıyamette onları çok daha acı ve feci bir son bekliyor." buyurmuştur.

Kamer Suresi Mekke dönemin ilk yıllarında, takriben 4’üncü yılında inmiştir.

Mekke döneminde Müslümanların sayısı azdı, güçsüz idiler. Müşrikler ise güçlü idiler, Müslümanlara zulmediyorlar, her türlü eza ve cefayı yapıyorlardı. Üstelik henüz cihad da meşru kılınmamıştı. Zaten Müslümanların müşriklere karşı koyacak, onlarla savaşacak, cihad edebilecek güçleri, kuvvetleri yoktu. Hatta bazı Müslümanlar maruz kaldıkları bu işkenceler sebebiyle Habeşistan’a hicret etmek zorunda kalmışlardı.

Öyle ise yakında bozguna uğrayıp kaçacak olan toplum kim olabilirdi?

Ve onları hezimete uğratacak, mağlup edecek kimlerdi.

Ayet indiği zaman bunların anlaşılması güç idi.

Nitekim bu konuda Hz. Ömer demiştir ki:

عَنْ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ {سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ} [القمر: 45] قُلْتُ: أَيُّ جَمْعٍ هَذَا؟ فَلَمَّا كَانَ يَوْمَ بَدْرٍ، رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَبِيَدِهِ السَّيْفُ مُصْلِتًا، وَهُوَ يَقُولُ: {سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ} [القمر: 45] فَعَرَفْتُ تَأْوِيلَهَا يَوْمَئْذٍ

"Bu âyet nazil olduğu zaman, kendi kendime:

“Acaba hangi toplum, hangi cemaat bozguna uğratılacak ve bunlara kimler galip gelecek?!” demiştim.

Nihayet Bedir Savaşı günü gelip de Resûlullah (s.a.v.)’ın kılıcını çekerek bu ayeti okuduğunu görünce, ayetin anlamını anladım.” demiştir. (Taberânî, Evsat, IV, 145; İbn Cerîr, Tefsîru’t-Taberî, VII, 161)

Bedir Savaşı bu ayetin inişinden 8 veya 9 yıl sonra Hicretin ikinci yılında vuku bulmuş ve ayette belirtildiği gibi müşrikler büyük bir hezimete uğramışlar, Mekke’nin ileri gelenlerinden 70 ölü bir o kadar da esir vererek perişan bir vaziyette arkalarını dönüp kaçıp gitmişlerdir.

Böylece Yüce Rabbimiz Mekke’de vaat etmiş olduğu hususu Medine’de gerçekleştirmiştir.

وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثًا

“Allah’tan daha doğru sözlü kim olabilir.” (Nisa, 87)

وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ

“Verdiği söze Allah’tan daha sadık kim olabilir!?” (Tevbe, 111)

Mekke müşrikleri ve o kafada olan cemaat kendi güçlerine ve çokluklarına güveniyorlar, Müslümanları mağlup edeceklerine inanıyorlardı. Güç zehirlenmesi olmuştu, her şeye hâkim olduklarını zannediyorlardı. Zaferin Allah katında olduğunu unutmuşlardı.

وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ

“Oysa zafer ancak Azîz/ her şeye gücü yeten mutlak kudret sahibi ve Hakîm/ yaptığı her şeyde pek çok hikmetler bulunan Allah katındadır.” (Âl-i İmrân, 126)

Yazımızı Alvarlı Efe Hazretlerinin aşağıdaki dörtlüğü ile noktalayalım:

Kâmil îmân eğer sudûrda olsa,

Şerîat-i garrâ yerini bulsa,

Başdan başa dünyâ kâfirle dolsa

Hiç mağlûb olur mu cündullah bir an!?